De curling ouder van gisteren is de curling werkgever van vandaag 

We kunnen het de starters in de arbeidsmarkt nauwelijks ‘kwalijk’ nemen dat zij deze eisen stellen. Zij hebben immers de banen voor het uitkiezen. Hebben enkel nog maar economische meewind gehad. En in hun wereld is het normaal dat zij meer privé- dan werktijd nodig hebben om op wereldreis te gaan, de festival weekenden optimaal te kunnen beleven en te kunnen chillen met hun generatiegenoten. En eerlijk is eerlijk, stiekem ben ik ook wel jaloers hoe zij het leven inrichten om nu te genieten en niet te wachten op de zogenaamde ideale periode als je met pensioen bent. Het ideaalbeeld van een eigen huis met een mooie auto op de oprit bestaat niet meer. Niet bezit maar beleving en ervaring is het grootste goed geworden.

En toch, ja toch…. ben ik er van overtuigd dat we door dit pamperen van generatie Z hen de kans ontnemen van persoonlijke groei. Welke tegenslag hebben zij mogen ervaren? Door weerstand en tegenwind ontstaat er iets nieuws. Wordt een vaardigheid ontwikkeld om te leren omgaan met teleurstellingen. Worden de leermomenten gecreëerd en worden karakters gevormd. Dit maakt de mens en dus ook de medewerker meer compleet. En vitaler. Om er nog even een modewoord in te gooien.

Geef deze generatie de kans om deze tegenslagen te beleven. En in het verlengde daarvan: laten we stoppen met het labelen van de kenmerken die daarbij horen. Zijn er zaken spannend? Dan heb je faalangst. Ben je een druk persoon? Dan heb je ADHD. Loop je over? Dan is er sprake van een burn out. Stop met het betuttelen van onze jongste medewerkers. Geef hen en de organisatie de kans om te ervaren of er een echte match is tussen de inhoud van het werk en de cultuur van de organisatie. Laten we ons daarop richten. Voorkom dat we ons (als organisatie) gaan gedragen als de curling ouder die deze generatie gewend is.

Zo, dat lucht op. Ga ik nu even kijken wat mijn volgende auto kan gaan worden…