COLUMN
Kantoortuinirritaties
Na de coronaperiode is juist – in combinatie met thuiswerken - de kantoortuin een niet te ontwijken vorm van werken geworden. In een grote ruimte zijn ‘gezellige’ werkplekken bijeen gezet. Ideaal voor een betere interne afstemming ofwel communicatie. Tja, dat is nogal logisch. Je zit immers letterlijk bij elkaar waardoor je alles hoort en ziet. En dat levert ook neveneffecten op. Want, door mijn interim ervaring heb ik nogal wat kantoortuinen mogen ervaren…
Wat te denken van de collega die tegenover je zit en bedacht heeft een zakje nootjes te gaan eten tijdens een op te stellen document? Het zakje wordt open gemaakt. Kraak. En er wordt een nootje uitgepakt. Kraak. Triomfantelijk kijkt ze om zich heen. Ziet iedereen mij gezond en verantwoord nootjes eten?. Ja, ik ben goed bezig! Het zakje wordt op het bureau gelegd. Tijd voor de eerste zin. En tijd voor het tweede nootje. Kraak. Vervolgens wordt er een halve zin getypt. En het volgende nootje wordt gepakt. Kraak. Om dan de zin af te typen. Kraak! En dat gaat zo het hele document en dus het krakende zakje door. Irritant!
En, het moet gezegd, het zijn vooral de dames die de hele dag door iets eten. Dat is gezond en voorkomt dik worden, conform alle adviezen. En hup daar komt die grote damestas. Eerst ’s-ochtends een bakje linksgedraaide yoghurt met knisperende biologische cruesli want thuis ontbijten kan natuurlijk niet. Dan later in de ochtend een gezonde muesli reep en in de middag nog een appel en het liefst ook nog een mooie stevige wortel. Vooral zo’n wortel wordt gegeten met een geluid dat door merg en been gaat. Krunsch krunsch. Gek word je er van!
Ok, de heren kunnen er ook wat van. Zij hebben minder eetmomenten, maar als er dan wordt geconsumeerd dan gaat dat op een wijze die vooral snel en veel moet zijn. Gevulde koeken en chips worden naar binnen gepropt. En er wordt vooral graag met volle mond gesproken.
Uiteraard zegt dit heel veel over mij. Ik neem veel waar, dus ook in de kantoortuin, en krijg daar dan gevoelens bij. Als ik deze ervaring deel met anderen, en ik heb het nu enkel over eten, krijg ik echter opvallend veel bijval. Zo uniek ben ik dus niet. Heel veel kantoortuinmedewerkers irriteren zich aan de kleine dingen die net niet groot genoeg zijn om er een ‘issue‘ van te maken. Maar deze irritatie beïnvloedt wel de werksfeer en als je het doortrekt de resultaten. Bedenk zelf aan welk eetgedrag je je irriteert in de kantoortuin en probeer dat op z’n minst zelf na te laten. Eet en werk lekker!
Olof Frankfort
Frankfort HRM