Business as usual of toch niet?

De meest goede voornemens halen het einde van de eerste week niet en als het “mee” zit heb je je eerste begrafenis alweer gehad. Het waren moeilijke maanden zo voor het einde van het jaar, niet iedereen sluit af met zwarte cijfers en de nood in onder andere de horeca is hoog.

We hebben ons druk gemaakt, zowel zakelijk als prive over bijvoorbeeld kerstkaarten, het persoonlijke verdwijnt, we doen een leuk berichtje op facebook of de mail, pakken even ons adressenbestand en hup verzonden en geregeld, wat welgemeend zeg? Ik kan het nog steeds waarderen wanneer ik een mooie kerstkaart krijg met een boodschap of wens daarin, dat heeft zoveel meerwaarde en voelt zoveel meer gemeend.

Of neem nu de discussie over het extraatje dat je aan je personeel gaat geven, ik scheer niet iedereen over een kam maar hoeveel procent van je winst heb jij aan je personeel gegund, ik wil geen uitleg en het is geen kritiek maar denk er eens over, zonder personeel ben je echt helemaal nergens.

En, wat dacht je van die mannen en vrouwen die s’morgens als jij nog op een oor ligt die kwaliteitskrant in je brievenbus stoppen, wat je onthoudt is die een of twee keer dat ze ziek waren en niet kwamen en dan komen ze in december langs voor de traditionele fooi. Wat we geven is eigenlijk nooit genoeg.

Als je ooit iemand in je familie hebt gehad die is verminkt door vuurwerk steek je het nooit meer af, een algemeen verbod lijkt ook niet zo gek maar als het dan op 31 december 12 uur is gaan steeds minder mensen naar buiten. Nou was het ook slecht weer maar toch, ineens blijkt na een week dat je de buren nog niet eens een gelukkig nieuwe jaar hebt gewenst, ook dit lijkt wel een beetje schraler te worden, afstand en minder aandacht.

Tradities verdwijnen en nieuwe staan op. Sommigen van ons weten het nog, op nieuwjaarsdag ging je met je kinderen naar je ouders en schoonouders om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen, we luisterden naar het nieuwjaarsconcert, keken wat naar schans springen en zagen dat het leven goed was.

Tegenwoordig heb je mazzel, tenminste als je kinderen hebt, haha, dat ze even langs komen, of dat ze bellen, soms volstaat een sms berichtje al, en van eventuele kleinkinderen die nog in de ontplooiing van hun omgangsvormenknobbel zitten is elk berichtje een overwinning voor de inspanningen van de opvoedingsploeteraars.

Noem mij niet zuur of klagerig of in het ergste geval een zeur, maar zo gaat het anno 2024.

Over 2024 gesproken, Zaanstad bestaat 50 jaar en dat zullen we weten ook, een jaar feest en de gemeente heeft er flink geld voor uitgetrokken. Veel subsidie is beschikbaar en als je gewoon aan de voorwaarden voldoet krijg je dat geld ook. Tijdens de nieuwjaar bijeenkomst van de Corner, wat een mooie club is dat toch, heeft Marketing Zaanstad uitleg gegeven over het 50 jaar Zaanstad logo.

Er zijn vlaggen beschikbaar voor thuis of bij je bedrijf aan de mast, koop die vlag en laat hem wapperen, niet mopperen maar wapperen, vier het mee, alleen samen maken we er een succes van.

En dan heb ik het nog niet gehad over de kerstpakketten en de kerstborrels, nou dat doe ik volgend jaar wel, ik heb verhalen genoeg gehoord voor een paar pagina's maar ja ik moet ook op de privacy van mijn vage vrienden denken.

Dus, doe een beetje aardig tegen elkaar.

ING. A.G.M Komen